Spotkaliśmy się tydzień póżniej, aby wspólnie powspinać się.

Pogodne nastroje rozkołysały w sobotę deszczowym lasem.

W niedzielę zaś trud pokonanej drogi, niewyspania, i przeniesionego terminu przez przedwczesny śnieg wynagrodziło nam słońce, które obezwładniło nas barwami jesieni we wszystkim. 

Ujrzeliśmy okolice taką jaka jest, lecz dla nas jeszcze piękniejszą.

Dojrzeliśmy w tym słońcu i nabraliśmy ciepła.

Bylismy szcześliwi.

Bedziemy się dzielić.

Wracając wjechaliśmy w mgłę.

" Smutek rozproszy się jak słońce wstanie. On jest jak mgła. "